Przewidywania dotyczące Testu z Wiedzy o Przedsiębiorczości – krzywa Laffera
Osoby uczące się do Testu z Wiedzy o Przedsiębiorczości często spotykają się z licznymi terminami z zakresu szeroko pojętej ekonomii. Ich ilość może czasem przyprawić o zawrót głowy lub, co gorsza, w dniu testu mogą one Tobie całkowicie uciec. Jest to częste zjawisko w przypadku „pustego” zapamiętywania różnych modeli i koncepcji bez ich faktycznego zrozumienia.
Ta seria artykułów ma na celu dokładne wyjaśnienie Ci niektórych bardziej zaawansowanych zagadnień. Istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że mogą pojawić się na tegorocznym sprawdzianie. Dzięki naszej serii z pewnością będziesz o nich pamiętać, gdy przyjdzie Ci się mierzyć z Testem z Wiedzy o Przedsiębiorczości.
Z tego miejsca chciałbym Cię również zachęcić do udziału w naszym pełnym kursie, który od lat kompleksowo przygotowuje uczniów do skutecznej rekrutacji na SGH. Więcej informacji na ten temat znajdziesz pod poniższym linkiem: https://edufactory.pl/egzaminy-wstepne/test-z-wiedzy-o-przedsiebiorczosci/
Krzywa Laffera – nota historyczna
Z powodu dynamicznej natury ekonomii zapoznając się z nowym zagadnieniem należy rozumieć jego genezę oraz znaczenie dla danego okresu historycznego. Wraz z nadejściem Wielkiego Kryzysu Finansowego w 1929 roku, czyli niespotykanej dotychczas paniki na Nowojorskiej Giełdzie Papierów Wartościowych, dotychczasowe rozumienie ekonomii stanęło pod znakiem zapytania.
Do lat dwudziestych ubiegłego stulecia w myśli ekonomicznej oraz praktyce gospodarczej dominowało tak zwane podejście klasyczne. Jednak wraz z utrzymującymi się negatywnymi wskaźnikami produkcji we wczesnych latach trzydziestych, zaczęto powątpiewać w możliwość gładkiego adaptowania się do zmian w gospodarce, odpowiedniego dla klasyków.
Od tamtego momentu poczęto argumentować na rzecz uwzględniania strony popytowej w polityce gospodarczej, której głównym prekursorem był John M. Keynes. Oznaczało to prowadzenie aktywnej polityki makroekonomicznej wiążącej się z większym udziałem państwa w gospodarce. Podejście to zaczęło przejawiać się w działalność administracji prezydenta Stanów Zjednoczonych F.D Roosevelta.
Rok 1974 oraz związane z nim szoki naftowe stanowiły ponowny powód do zmiany zasad rządzącymi polityką fiskalną. To właśnie wtedy powstała krzywa Laffera, która miała być jednym z argumentów dla drastycznej zmiany praktyki gospodarczej.
Źródło: www.pixabay.com
Krzywa Laffera – o autorze
Arthur Betz Laffer (ur. 1940) był amerykańskim ekonomistą zajmującym się ekonomią podażową. W administracji prezydenta Ronalda Reagana zajmował stanowisko w sztabie doradczym do spraw polityki ekonomicznej. Największą rozpoznawalność przyniósł mu jego model obrazujący zależność między wpływami podatkowymi a stawką podatkową. Sugerował on, że od pewnego poziomu stopy podatkowej dalsze jej zwiększanie powoduje, że przychody państwa z tytułu danego podatku zaczynają maleć.
Źródło: www.pixabay.com
Założenia oraz kształt Krzywej Laffera
Klasycznie zakłada się, że Krzywa Laffera przyjmuje kształt odwróconej litery U bądź funkcji kwadratowej o ujemnym współczynniku kierunkowym. Przedstawia się ją na układzie kartezjańskim (oś X odpowiada za stawkę podatkową (t), a oś Y obrazuje wpływy podatkowe (T)). Jej przykład możesz przeanalizować na poniższej grafice:
Interpretację tej krzywej można zacząć od początku układu współrzędnych, w którym to stopa opodatkowania wynosi zero. Oczywiście oznacza to brak dochodów państwowych. Wraz z poruszaniem się w stronę coraz to wyższych stawek podatkowych dochody ulegają zwiększaniu się. Jednak działo się to w coraz to mniejszym stopniu. Taka zależność może wynikać z kilku czynników, a do zazwyczaj wskazywanych należą:
- Zmniejszenie deklarowanego do opodatkowania dochodu podmiotów gospodarczych. Oznacza to próby ominięcia konieczności wypełniania obowiązku podatkowego w pełnym wymiarze;
- Zmniejszenie motywacji do podejmowania pracy i działalności gospodarczej. Ujmując sprawę w sposób kolokwialny, ludziom w coraz mniejszym stopniu opłaca się pracować;
- Zwiększenie skłonności ukrywania dochodów i wchodzenie w szarą strefę.
Profesor Laffer opierał się na założeniu, że wiele z rozwiniętych gospodarek o nadmiernie rozbudowanej administracji stosuje stopy podatkowe przekraczające t*. W związku z tym mogłoby zmniejszyć ciężar podatkowy podmiotom gospodarczym bez uszczuplania swoich dochodów.
Krzywa Laffera a praktyka gospodarcza
Wraz z nastaniem lat osiemdziesiątych oraz wyborem na prezydenta USA Ronalda Reagana ponownie zaczęto akcentować stronę podażową w ekonomii. Oznaczało to zarówno próby ułatwienia prowadzenia działalności gospodarczej, jak i zmniejszenia ingerencji państwowej w gospodarce.
W tamtym okresie przeprowadzono znaczące obniżenie najwyższych stawek podatku dochodowego z 70% do 50% w 1981, a następnie do 28% w 1986 roku. Według danych przychody budżetowe wzrosły z 517 mld dolarów w 1980 do 770 mld w 1986 i 911 mld w 1988.
Ciekawostka o krzywej Laffera
Pierwsza krzywa Laffera została narysowana w restauracji w Waszyngtonie przez profesora Laffera. Stało się to w trakcie rozmowy z Dickiem Cheneym będącym wtedy zastępcą szefa sztabu Białego Domu.
Podsumowanie
Poznawanie genezy oraz znaczenia różnych koncepcji ekonomicznych na przestrzeni lat może być ekscytujące i pozwalać na lepsze zrozumienie funkcjonowania realiów gospodarczych. Zagadnienia takie jak krzywa Laffera należą do tematów często błędnie rozumianych, a tym samym powodujących błędy na Teście z Wiedzy o Przedsiębiorczości.
Chcesz kompleksowo przygotować się na wszystkie niespodzianki, z którymi możesz się spotkać podczas rekrutacji na SGH? Już dziś zapisz się na najskuteczniejsze w Polsce kursy EduFactory! Odwiedź nas na: https://edufactory.pl/egzaminy-wstepne/test-z-wiedzy-o-przedsiebiorczosci/ . Zapraszamy!
